Hier, in de schaduw van de Opéra Bastille, krioelt het van de “impasses” en “passages”: gemoedelijke dorpsstraatjes met kasseien, bloeiende glycines en gevels in geschilderd hout. Absolute rust en stilte, op een steenworp van de razend drukke Place de la Bastille. Onder het Ancien Régime werken in deze buurt vooral meubelmakers, ‘ébenistes’, in hun ateliers. Winkels die goederen uitstallen en verkopen bestaan nog niet. Het is immers bij wet verboden iets te verkopen wat je niet zelf hebt gemaakt. En dus komt iedereen hier gewoon kopen in de talrijke ateliers. Het is uiteindelijk wachten tot in de 19de eeuw vooraleer de eerste ‘maisons de commerce’ opduiken, nieuwe panden, waar produceren en verkopen volledig van elkaar gescheiden zijn. Ze zijn architecturaal zo ingericht, dat ze met hun grote oppervlaktes, verschillende verdiepingen, royale lichtinval en liefst ook een monumentale trap, de verkoop op grote schaal stimuleren. Zo ook “Les Magasins Gouffé Jeune” op de Faubourg Saint Antoine, een gerenommeerde meubelzaak, in 1907 ontworpen door de architecten Lesage en Miltgen. Voor het ijzeren gebinte en de prachtige trap …

Père Lachaise, is ons bekend als de naam van de iconische begraafplaats in Parijs.  Je liep er zeker al rond, op zoek naar het graf van Edith Piaf, Jim Morisson of Oscar Wilde. Wij groeten er vooral enkele markante figuren uit twee eeuwen revoluties.  Het kerkhof ligt dan ook niet voor niets op onze “Route des Barricades”. Maar hoe kwam dit kerkhof aan zijn naam ? Die gaat terug naar François d’Aix de la Chaize, geboren in 1624, in een adellijke entourage. Hij loopt het jezuietenparcours en wordt in 1675 benoemd tot biechtvader van Louis XIV. En een biechtvader had de Zonnekoning hard nodig. Een politiek gearrangeerd huwelijk in 1660 bracht hem aan de arm van Maria Theresia van Oostenrijk. Zo werd de aanspraak op een groot rijk verankerd.  Maar liefde en lust zocht hij bij zijn vele maîtresses. Zo ontstonden talrijke liaisons dangereuses.  Louis deelde oa het liefdesbed met Madame de Montespan en had er zeven kinderen bij. In de paleisgangen liep ook nog Marquise de Maintenon rond, als deugdzaam kindermeisje zorgend voor zijn …

Onze “Route des Barricades” waar we in deze blog al dikwijls naar refereerden, is onze lievelingsroute. Belleville is er de kern van, maar wat vooral mooi is, Belleville werd, naast zijn sociale en strijdvaardige historische betekenis, de voorbije jaren de “place to be”. Niet in het minst speelt hierin de herontdekking van Les Hauts de Belleville. Heb je zin in een mooie winterwandeling, stap dan beneden vanuit Belleville door het park langzaam naar boven. Langs vele slingerende weggetjes, kasseistraatjes of onder bloemen en langs trappen arcades, waterpartijen en fonteinen. Geleidelijk stijg je naar een van de mooiste verrassingen in Parijs. Boven deze oude kalkgroeve, nu dus een prachtig park vormgegeven door Alphand, de groenarchitect van Haussmann, kom je uit aan de Rue Piat en daar ligt heel Parijs in één oogopslag aan je voeten. Je kunt er uren turen naar dit panorama en wijzen naar alle herkenningsplaatsen , ze zijn er allemaal. En dan vlei je je neer op een gezellige terras van een leuke bistro die zich rond de Rue des Envierges gevestigd heeft. …

Daar ligt het iconische Hotel du Nord, in een bocht langs het romantische Canal St-Martin.Het hotel speelt mee in de gelijknamige film van Marcel Carné uit 1938. Maar dat vind je ook in de gidsen.Daarom vertellen we liever over een kritieke passage uit het échte leven van Arletty, de hoofdrol uit de film. Arletty is een razend populaire film- en variété-ster die tijdens de tweede wereldoorlog een liefdesrelatie heeft met Hans Jürgen Soehring, een Luftwaffe-officier. Arletty werd bij de bevrijding opgepakt door de FFI (Forces Françaises de l’Interieur), de gaullistische ‘résistance’. Voor de oorlogsrechtbank gesleept, praat ze zich er uit met de onsterfelijke boutade: “Messieurs, vous le savez bien: mon coeur est Français, mais mon cul est international !”  Vrijspraak.

Jean-Baptiste Clément, bevlogen journalist vlucht in 1866 uit Frankrijk voor het bewind van Napoléon III. Tijdens zijn verblijf in België schrijft hij een van de mooiste Franse chansons. Le Temps des Cerises werd later niet alleen de hymne van de Commune opstand in Parijs (1870-1871) maar van de internationale arbeidersbeweging. Clément draagt het lied op aan Louise, een verpleegster op de barricades. Een lied met een dubbele inhoud:“cerises d’amour… en gouttes de sang “.Zelf vocht Clément mee op de laatst verdedigde barricade van de Commune in de Rue de la Fontaine-au-Roi: “Elle succomba vers midi le 28 mai 1871 au terme de la ‘Semaine Sanglante”.

De geschiedenis van de arbeidersbeweging en coöperatieven loopt door Europa als een rode draad. Ook in Parijs ontstond in 1877 in Belleville een coöperatieve beweging met tientallen winkels, sociale werken, mutualiteit en fanfare! In 1910 krijgt dit gestalte in een prachtig Volkshuis: la Bellevilloise. Het klinkt als de Gentse Vooruit in Parijs: een art nouveau feestpaleis met congres-en feestzalen. Een rijke geschiedenis en nu een groot eigentijds cultureel centrum. Ontdek ze op onze ” Route des Barricades”.